Ey oğullarım! Gidin de Yusuf'u ve kardeşini iyice araştırın, Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin. Çünkü kafirler topluluğundan başkası Allah'ın rahmetinden ümit kesmez. (Bunun üzerine Mısır'a döndüler.) (Yusuf: 12/87)
Sana gerçeği müjdeledik, sakın ümitsizliğe düşenlerden olma! dediler. (Hicr: 15/55)
(İbrahim) dedi ki: Rabbinin rahmetinden, sapıklardan başka kim ümit keser? (Hicr: 15/56)
İnsana nimet verdiğimiz zaman (bizden) yüz çevirip yan çizer; ona bir de zarar ziyan dokunacak olsa iyice karamsarlığa düşer. (İsra: 17/83)
İnsanlara bir rahmet tattırdığımızda ona sevinirler. Şayet yaptıklarından ötürü başlarına bir fenalık gelse hemen ümitsizliğe düşüverirler. (Rum: 30/36)
De ki: Ey kendi nefisleri aleyhine haddi aşan kullarım! Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin! Çünkü Allah bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok bağışlayan, çok esirgeyendir. (Zümer: 39/53)