Sahabenin ruhlarında Kur’an’a karşı çok fazla bir arzu ve istek vardı ama, aralarında hâfız pek azdı. Çünki bir meyve olgunlaştığı zaman kabuğu adamakıllı incelir, çatlar yada tamamen dökülür. Cevizin, bademin, fıstığın dahi olgunlaşınca kabukları incelir. İlmin hakikati de kemâle gelince  kabuğu incelir. Zira; sevgilisi, âşıkı yakar, yandırır.  Sahabe arasından birisi Kur’an’ın dörtte birini ezberlediği duyulduğunda , sahabeler:

- “Bu bizim ulumuzdur!..”  derlerdi.

Böyle büyük bir mâna ile sûreti bir arada cem etmek; hayretlere düşmüş, mest olmuş padişahtan başka kimseye mahsus değildir.  Böyle bir sarhoşluk âleminde edep kaidelerine uymanın zaten olanağı yoktur. Zıt olan şeyleri bir arada cem etmek gibi zor bir şeydir.  Sopa , esâsen körlerin sevgilisidir. Kör; Kurân sandığına benzer ancak. Körlerin sözleri ; Mushaf harfleriyle, eski hikâyelerle, korkutuşlarla dolu sandıklardır. Fakat Kur’an’la dolu sandık, boş sandıktan iyidir elbette. Yüksüz sandık ta; yılanlarla , farelerle dolu sandıktan iyidir.  Hasılı , insan vuslata erdimi, vasıta olan kadın adamın gözüne soğuk görünmeye başlar.  Güzelim; istediğine ulaştığında , artık bilgi sahibi olmayı istemek kötüdür.  Göklerin damına çıktığında merdiven aranmaz.  Hayra ulaşan kişi,  dostluk ve başkasına öğretmek  maksadından başka  bir amaç için yine hayır yolunu arar ise bu soğuk bir şeydir. Ayna saf ve cilalı iken, onu yine cilalamaya kalkışmak bilgisizliktir. Padişah tarafından kabul edilip huzurunda oturur iken, mektup ve elçi aramanın abesliği gibi.