Kimse bilmez, o suskunluğun ardında kaç kere titreyen bir yürek saklıdır.
Bir damla gözyaşıyla uyanan nice kadın var; sabaha değil, eşinin susmayan öfkesine uyanan… Bazısı ‘sevaptır’ diye sessiz, bazısı ‘çocuklar için’ diye güçlü görünür.
Oysa ne sığınacak bir omuz, ne de dinleyecek bir yürek bulmuştur çoğu. Ve yine de her sabah başını örterken dua eder:
“Allah’ım, beni senin rızana ulaştıracak yolda sabit kıl.”
Bu bir sessizlik değil, bu bir secdeye sığınıştır. Çünkü Müslüman kadın bilir ki; itaat zulme razı olmak değil, Allah için sabırla doğruda sebat etmektir. Ve bazen en büyük cihad, bir kadının sabırla susması değil, sabrı konuşmaya dönüştürmesidir. Kadın, sabrı sadece tahammül sananlara inat; sabrı ibadet bilendir. Bir yandan kırılmış hayalleri toplarken, diğer yandan namaz vakitlerini kaçırmaz. Eşinden gelen bir tebessüm yerine, Rabbinden gelen huzura sığınır.
Zira bilir ki; zalim olan eş değilse de, zalimleşen tavırdır. Ve sabretmek, her şeye katlanmak değildir. Sabretmek; Allah’ın razı olmayacağı bir şeye boyun eğmeden dik durmaktır. Kapandığı dört duvar arasında dua dua genişleyen bir yürektir onunki. Çocukların gözyaşına mendil, gecelerinin karanlığına secde olur. Bazen de bir tas çorba değil, bir cümle merhamet özler…
Fakat yine de diyebilir ki; her sabır bir imtihan, her imtihan bir yükseliştir. Ve Allah, sabredenlerle beraberdir. İşte bu yüzden, sessizliği bir teslimiyet, gözyaşı bir dua, hayatı ise Allah’a adanmış bir ibadet olur.
Ve bil ki ey hanım kardeşim…
Rabbin seni görüyor; o sessiz kalıp sustuğun her anı, içine attığın her haykırışı, sadece çocuğunun değil, eşinin de yükünü taşıyışını, hayatın zorluklarına karşı pes etmeden savaştığını, ahir hayatın için sarf ettiğin gayretini tek tek biliyor…
Seninle geceyi paylaşmayanların farkında değil belki, ama seni gecenin sahibine sığınırken görüyor. Unutma…
Sen güçlü ve sabırlısın, sen zillete boyun eğmedin; sadece Allah için sabrettin. Sen değersiz olmadın, değeri yanlış yerde arayanlar seni tanıyamadı…
Ve bir gün…
Tüm bu susuşların bir secde gibi yazılacak, tüm bu gözyaşların rahmete dönecek.
Ey kadın…
Unutma! Rabbin, sana şahit olacak ve sen “Rabbim razı olsun” diyerek cennete yürüyen kadınlardan olacaksın. Çünkü sen sabır sancağını taşırken yalnız değildin; seninle birlikte Rahman vardı.
“Sabırla taşınan her yük, Allah’a sunulmuş bir duadır. Kadın, sabrettiği kadar güçlenir; güçlendiği kadar Allah’a yaklaşır.”