Milletlerin varoluşlarında bazı değerler vardır ki o milletin varlığını ayakta tutan tek gaye olur. Bu değerlerle beraber milletler temel yapılarına koydukları adalet ile beraber varlıklarını sürdürebilirler. Bu değerlerden birisi de kuşkusuz dildir.
Tanım olarak baktığımızda dil, duygu ve düşünceleri karşıdaki kişiye aktaran bir yapı gibi görünse de aslında dil, bir milletin en yüce değeridir. Çünkü dil doğuşuyla beraber kavramlara yüklediği manalarla milletlerin gelenek, görenek kısacası yaşayış tarzlarını bir ayna gibi gelecek nesillere aktarır.
Dile yüklenen kavramların manalarını bazı ideolojik safsata idealler uğruna feda edip köreltmek ise açıkça o milletin değerlerine açılan bir savaş gibidir. Kavramları çağın dayattığı bir takım hokkabazlık oyunuyla karşı karşıya getirmek öyle zannediyorum ki bir milleti en temelden sarsmaktır.
Tarihte meydana gelen her devlet bir milletin doğuşuyla beraber hükmünü sürdürmüş olup, bu hüküm de çoğu değerlere sahip çıkmakla devam etmiştir. Bu değerleri sıralamak gerekirse milletlerin yaşayış tarzlarından tutun inançlarına kadar devam ettirebiliriz.
Yıkılan her devletin altında savaşlar işin somut kısmı olarak görünse de perde arkası her daim farklıdır. Her savaş belki can ve mal kaybına sebep olabilir ama işin en kötüsü yani milleti sarsan asıl olay değerlerin yıkılmasındadır. Çünkü bu değerler milleti ruhen var eden adeta koskoca bir hazinedir. Bir milletin yıkılışı; kültür ve medeniyet arasında yapılan birtakım oyunlardan kaynaklanır. Kültür ve medeniyetin temelinde ise inanç ve dil yatar. Dil bir millet için öyle önemli bir değerdir ki onu zenginleştirmek adına yaptığınız en küçük bir değişiklik bile çoğu şeyi farklı kimliklere bürüyebilir.
Dil kavramlara yüklenen manadır. Dil gönlün aynası olup kişiyi var eden en temel değerdir. Günümüz çağında yaşanan çatışmaların en büyük sebeplerden biri kuşkusuz ki kavramlara yüklenen farklı manalardır. Örneğin;
Özgürlük kelimesini kendi saplantılı ideolojileriniz uğruna kullanıp, bu kelimeyi hakikatten soyutlayarak ‘’İstediğini yapabilmek ‘’ diye manaya sokmak bir milletin değeri olan diline yapılan en büyük haksızlıktır.
Her ideolojik çatışmanın temelinde anlaşamama ve bundan doğan iletişimsizlik sorunu milletlerin en büyük değeri olan barış ve huzuru tetikleyerek yok etmektedir. Oysaki dil sadece insana bahşedilen en büyük hazine olup bunu kalp ve irade ile bütünleştirip hakikat ile var olan bir beşer olmak varken bu kin ve anlaşamama neden?
Sorunu ortadan kaldırmanın en basit formülü konuşmak ve konuştuğunu idrak edip bunu çözüme kavuşturmak varken neyi kimin için paylaşamıyoruz?
Karşıdaki kişiye kuracağımız bazen tek güzel bir cümle bile mutluluğun kaynağı iken acaba hangi düşüncemiz egomuzla bir olup da dilimize kilit vurur oldu.
Kendi menfi düşüncelerimiz uğruna feda ettiğimiz her değer maalesef ki bizi bölmekten başka hiçbir işe yaramadı. Yıllarca, bu milletin en büyük değeri olan medeniyetini, bazı kılıflara bürüyerek özgürlük adı altında oynanan her oyunun altında şüphesiz ki dilin kavramlarına sahip çıkamamak yatar. Dil; kardeşlik, kültür, inanç… iken onu yok etmek ise bir milletin ruhuna açılan fikir savaşıdır. Fikirlerinden yoksun bir millet ise yok olmaya mahkumdur.
Kültür ve toplum arasında bir köprü olan dil o milletin değerlerini büsbütün içerisinde barındırır. Ayrılmaz bir parça olarak karşımıza çıkan, dil, kültür ve sosyoloji kavramlarının ayrılması bir nevi çoğu değeri kaybetmek demektir. Oysaki her milletin kimliği niteliği taşıyan bu değerleri zamanın getirdiği bazı yenilikler adı altında değiştirmiş bir milletin ruhen yok olması kaçınılmazdır. Buda apaçık gösterir ki ruhu yok olan bir milletin hiçbir ideali gerçekçi olamaz.
