Evlilik kavramı ulusal bir sözcük olmakla birlikte tek bir anlam taşımaktadır. Bir erkek ve bir kadının kendi rızaları doğrultusunda Allah huzurunda ve toplum önünde bütün olmalarıdır. İyi bir damat kız evladını kazandırırken ne yazık ki kötü bir damat kız evladının kaybedilmesine sebep olmaktadır. Evlilik içi duygusal kimliğimizi korumak sabrın en önemli koşuludur. Sabırlı olan bireyler mutlu, mutlu olan bireyler birbirine saygı ve sevgi doludur. Fakat kadın ve erkek fıtratı birbirinden çok farklıdır. Erkeğin yaratılışı ve kadının yaratılışı bir değildir. Erkek gücü, hane kapısını, ekmeği temsil ederken, kadın naifliği, hane huzurunu, aşı temsil etmektedir.
Erkek kadını sevgisiyle yönlendirmektedir. Karısıyla imani sohbetler eden, dualarında evi için sağlık, huzur dileyen, çocuklarının başını okşayan ve bunlara benzer güzel örnek olan erkek karısının üzerine bir elbise olmaktadır. Eşini toplumda rezil etmek, mahcup, çaresiz bırakmak erkeğin acizliği ve aile bireylerinin hakkına girdiğini göstermektedir. Kadınında bir erkeğe bunu yapması hakkına girmesine sebep olmaktadır. Müslümanlıkta evlilik çok hassas bir konudur. Gebe olan kadına zulmetmemek ve ona destek olmak, kadının evdeki çabasını göz ardı etmemek çiftlerin huzurunu sağlamaktadır. Kadın ev hanımı ise ona güler yüzlü olmak, çalışıyor ise dert ortağı olmak kadının elbisesinin dikişleridir. Zedelenen ilişkilerde dikişin sağlam iple tutturulmadığına defalarca şahit oldum. Zihnimizde oluşturduğumuz bir destana zorla sahip olmaya çalışıp mutluluğu kuldan talep etmekteyiz. İlk olarak ne istenirse istensin Allah’ a el açılmalıdır. Kuldan hayır bekleyen rüzgar gibi savrulmaktadır.
Kadın bir erkeğin zencefilidir. Keskin tadı, bal sözlerle birleştiğinde şifa olmaktadır. Hem taze olanı hem kurutulmuşu vardır. Kadın her mevsim güzeldir, her mevsim yeniden doğmaktadır.. Köktür kadın, topraktır. Kadın evine soba değil ise ağaçları zayıf, kökleri çok incedir ve uzun süreye dayanamamaktadır. İsyan pençelerini sırtına geçirir ve alışkanlık haline getirir. Kadını anne yapan merhametidir, Kadın hem eşini hem de çocuklarını büyütmektedir. Karısından sevgi esirgeyen erkeğin vay haline, ne şifa bulur derdine, ne de yol bulur önüne. Bir kara delik içerisinde anlamsızca savrulur durur…
Kadın ve erkek ilişkisi kırmızı çizginin çok olduğu bir bağlamdır. Bu çizginin kopması hayatı zorlaştırmaktadır. Evliliğe üçüncü kişilerin karışması, evlilikten beklentilerin artması, aynı tutum ve uyum içerisinde olmamak kadını çıplak, erkeği de hasta yapmaktadır. 50 yıldır mutlu bir çiftin sözleri ile yazımı sonlandırmak istiyorum. Kadına soruldu nasıl eşinize böyle çok bağlı kalabildiniz?
‘’O ben hasta olduğumda geceleri benim nefesimi dinliyor, bende onu alttan alıyorum. Çünkü gece uyuyamadığı için huysuz oluyor. Bir gün bana sağlam bir şekerliğimizin kırık olduğunu söyledi fakat kırık değildi. Ona hak verdiğimi düşünmesini istedim ve yere düşürür gibi yaptım kırdım. Hepsini eşim süpürdü. Haklıydı o şekerlik artık kırıktı. Bunu yapmak benden bir şey götürmedi ama bana çok şey kazandırdı. Her şeyden önce eşim her zamanki gibi gözümün içine baktı.’’
Kadının deva, erkeğin zırh olduğu bir müessese, insan yaşamının 2. Evresidir. Bekarlık dönemi, evlilik dönemi ve çocuk sonrası dönem birbirini takip eden fakat küçük bir aralıkta içeri sızan olumsuzluklara esir kalabilen bir dönemlerdir. Bu süreçlerle yaşanan sorunlar ile baş edebilmek için terapi desteği sağlanmalı ve manevi değerler arttırılmalıdır. İnanç, sevgi ve umudun tükenmediği bir yaşam diliyorum…
Sevgiyle kalın.
