İçimde harekesiz özlemlerim var benim,
Çığlık çığlığa, bir o kadarda suskun…
Dökülüverse dilimden sustuklarım,
Halden hale girmiş “ha” harfi gibi…
Belki ح gibi hoyrat ve kalın
Belki خ gibi sıcak ve içten…
Belki de ه gibi yorgun…
İçimde harekesiz özlemlerim var,
Bir kuşun kanadında yüklü dualarım,
ﻻ gibi kol kola dilim ve yağmurlarım,
Konuşsam dökülecek söz yaşlarım.
Konuşsam ağlarım,
Yağmurlar yağar tüm geceye,
Yıkanır ع ışığında varırım secdeye,
Öper alnımdan seccadem.
Affedilir Nasuh tövbesi ile Adem.
Ağlasam iki nokta süzülür,
Gamlı yüreğimden,
ق iken haletim birdenbire,
ٯ gibi boynum bükülür, ا gibi yücelirim.
Kalbim “Allah” der, o dedikçe hiçlenirim.
Hiçlikte yıkanır bedenim,
Ruhum sonsuzluğa soyunduğunda
İnsan hangi hal olursa olsun,
“Hiç” olduğunu hatırlar, O’nu bulduğunda
