Yükün ağır, Gazzelim, yüreğin ağır,
Bükülmüş belin, ümmet ise keyifte,
Taşımıyor bedeni, taştı feryat ve kahır,
Ne olacak halimiz o dehşetli mahşerde?
Bakın gözlerine, daha yaşanacak ne kaldı,
Kül oldu kalpler, hani kardeşler nerede?
Elinde kanlı kefen, acıya mecal kalmadı.
Söyleyin, hangi kalp dayanır bunca derde?
Elbet bu çekilenler bir gün biter,
Zulüm son bulur, Allah’ın vaadi haktır,
Yemin etmiş Gazzeli seriyyeler,
Der ki, bundan öte Rabbe satılmış candır.
Zeytin ağaçlarına sor, en iyi onlar bilir,
Cesaret imzasını atan kahramanları,
Öyle bir iman ki ölü ruhları diriltir.
Görünce, korkudan titrer Siyonist uşakları.
