A’râf’ın penceresinden bakıyorum. Sağ tarafta cennet, sol tarafta cehennem var.
Cennette nur yüzlü insanlar; kadınlar, erkekler, gılmanlar, vildanlar… Oturmuşlar güzel sarayların ferah odalarına, birbirinden nefis yiyecek ve içeceklerle taltif olunuyorlar. Onları rahatsız edecek hiçbir şey yok. Üzüntü ve keder bir daha dönmemek üzere gitmişler. Arzu ettikleri ne varsa gelip kendilerini buluyor. Dünyada yaşadıkları sıkıntılar mükafat olarak dönmüş. Baktıklarından gözleri, işittiklerinden kulakları, söylediklerinden dudakları haz alıyor. Ne şiddetli bir kış soğuğu ne de şiddetli bir yaz sıcağı var!
Sol tarafıma dönüyorum; Cehennem öyle büyük ki… İçi, dağları, ovaları hep ateş dolu. Duman ve zifiri karanlık… Burnuma iğrenç kokular geliyor. İşte cayır cayır yanan insanlar; yandıkça yenilenen bedenler, dişleri sırıtan kafatasları… Boyunlarında demir halkalar; bağırıyorlar, ağlaşıyorlar, ateşten çıkamıyorlar. İrin içiriliyor, kusmak istiyorlar. Kafalarından kaynar sular dökülüyor; tat bakalım! Nasılmış yaptığınız zulmün karşılığı deniliyor. Ölmek bir nimet ama ölemiyorlar.
Korkuyla alemlerin Rabbine sesleniyorum: “Bizi cehennem ehliyle bulundurma Yarabbi!”
Vakitlerden leyl…
Açık olan Kur’an’ın sayfalarında “A’râf Suresi” yazıyor. Gecenin Allah’a yaklaştıran, bir de Allah’tan uzaklaştıran yanı var. Tefekkür ediyorum; bir yürek yangını, bir acı hasret içindeyim. Kur’an hem korkutucum hem teselli kaynağım. Kur’an, Zülcelâl-i ve’l-ikram’ın celâl ve ikram sıfatının tezahürü.
Diyanet tefsirinde A’râf sûresi hakkında şunlar yazıyor.
“A’râf sûresi Sad sûresinden sonra, Cin sûresinden önce Mekke’de nazil olmuştur. Mekke’de inen sûrelerin en uzunudur. Mîkât ve Mîsâk gibi adları da vardır. Mushaftaki sıralamada 7. iniş sırasına göre 39.dur.
A’râf, urf’un çoğuludur. Urf ise yüksekçe yer demek olup ayrıca dağın tepesine, atın yelesine, horozun ibiğine de urf denilir. Sûrede geçtiği şekliyle a’râf, cennet ile cehennem arasındaki sûrun yüksekçe yerleridir. Kırk altıncı ayete göre cennet ile cehennem arasında bir hicab (perde, duvar) Hadid sûresine göre (57/13) ise bir sûr vardır.
Nesâî’nin naklettiği bir hadise göre Resûlullah, akşam namazının ilk rekatında Fâtiha’dan sonra bu sûrenin bir bölümünü, ikinci rek‘atında da kalan bölümünü okurdu (İftitâh, 67).”
Gecenin ulvi sessizliğinde 46. 47. 48. 49. 50. 51. ayetleri okuyorum.
“46-İki taraf arasında bir perde ve A‘râf üzerinde de herkesi simalarından tanıyan adamlar vardır ki bunlar, henüz cennete girmedikleri halde (girmeyi) uman cennet ehline, selâm size! diye seslenirler.
47-Gözleri cehennem ehli tarafına döndürülünce de, Ey rabbimiz! Bizi zalimler topluluğu ile beraber bulundurma! derler.
48-A’râftakiler yüzlerinden tanıdıkları kişilere seslenerek şöyle derler: Ne topluluğunuz ne de büyüklük taslamanız size hiç bir yarar sağlamadı.
49-Cennetlikleri işaret ederek, böylelerine Allah rahmetini eriştirmeyecek diye yemin ettiğiniz kimseler şunlar değil miydi? Şimdi ise onlara Allah, girin cennete; artık size bir korku yok ve siz asla mahzun da olmayacaksınız buyuruyor.
50-Cehennem ehli cennet ehline, Suyunuzdan veya Allah’ın size verdiği rızıktan biraz da bize verin! diye seslenirler. Onlar da, Allah bunları kâfirlere haram kılmıştır derler.
51-O kâfirler ki, dünya hayatı onları aldattı, dinlerini bir eğlence ve oyun edindiler. Onlar, bu günlerine ulaşacaklarını unuttukları ve âyetlerimizi bile bile inkâr ettikleri gibi biz de bugün onları unuturuz.”
