Sana Toroslar’dan sesleniyorum.
Sıra sıra dualar biriktirip.
Beyaz güvercinlerle uçuruyorum,
Dağ gibi kalbime yollar çizip.
Bu dağlar yıkılmadan tut istiyorum.
Puslu bulutlardan şimşek çakar üstüme.
İnce ince sızısını akıtmadan gözlerim,
Sırat gibi keskin bakışlarından,
Devirmeden koca çınarları,
Gün doğumunu esirgeme gönlümden…
Âb-ı hayat saçılsın ışıldayan renginden,
Eylül uğultusuyla solmuş sararmış hüznüme.
Yağmur ol, can bulsun kurumuş toprağım ve
Neşv-u nema bulsun damardan yaprağım…
Minarelerin ucundan sana sesleniyorum!
Mabetleri sarmalayan imanlı yüreğinden,
Körpe dimağından kesilmesin umudun.
Serinlesin yüreğin arşın gölgesinde.
Uğramasın yoluna ne hüzün ne keder.
Sevdası dağlar aşan,
O müstesna huzura;
Aşığın maşuğuna erdiği o vuslata.
Açtım avucumu mihrâbından mihrâkına.
İnşirah nağmeleri muştulansın sadrına.
Minberinden kat kat yükselsin âmin lerim…
Bir basamağında mısra mısra intizârlı sözlerim,
Bir basamağında dalga dalga âhenkli sesin.
Nidalarca efsunlu o saklı nefesin ,
Sessizliğe ve sensizliğe gömülmesin…
Konuk Şairler : Muhammed Balaban & Meryem Maria Kandemir
