Haydi kurtuluşa dedi, göklerden sadâ,
Kıyâm edince huzurda, afiyet bulurdu gönüller,
Kanatlanır zikirler, Arş’a uçardı saf saf,
Ashâb-ı Kirâmın o çağlardan bir diyeceği vardı.
Haydi kurtuluşa dedi, ‘Lâ tahzen innallahe meâna’,
Yol uzun, Fettah (c.c) açar, hüzünler son bulurdu,
Şükürler dizilir önünde, yükselerek nura gark olup,
Uhud’dan Bedir’e uzanan duada aminler vardı.
Haydi kurtuluşa, Allah (c.c) varsa keder olmazdı,
Serilir önünde dağ, taş, derya vecd ederek,
Secde et diye görünür bütün zuhûru mevcûdâtın,
Ruha nakşederek bedeni, Allah (c.c) ilk insanı yarattı.
Haydi kurtuluşa, kutlu Nebîler Nebîsi doğdu,
Salât u selâm olsun ona, O(s.a.v) ne güzel Resûldu,
Bütün salâhı ömrümün, onunla vuku buldu,
Ümmetine ağlamış bir rahmet peygamberi vardı.
Haydi kurtuluşa, bu görülen son duraktır,
Âkıbeti bilinen bir zaman yeniden doğacak,
Korkmak yok bizlere, cümle kainat hükmü altındayken,
Ey insanlar, hiç şüphesiz Allah’ın va’adi Hakk’tır.
