Kalp atarken yazmak, karşındakinin kalbinin olmadığını bilerek merhametle yaklaşmak ne kadar zor! Yazarken bu duyguları hissederken, hissettiremediğimiz için üzgün olmak yerine, gözlerimde birkaç damla akıtarak, anlayacak olanlara yazıyorum. Filistin’de yıllarca kan dökerek masum insanları gözünü kırpmadan, kadın-çocuk demeden bir köpek, bir it gibi boğazlayarak, öldürmeyi seçenler ve onların yandaşı Amerika ve diğer şereften yoksun olanlara, bu şerefsizliğini bildirecek bir yiğit Rabbim’in izni ile çıkar diye beklerken, binlerce masum çocuk, kadın ve erkek bombalar sonucunda canını Hak Rahmana teslim ederken, bizlerin sadece kınama ve telin ederek buna sessiz kalmamızın hesabını Rabbimiz’e nasıl vereceğimizi de kara kara, ıstırap içinde düşünmekteyim! İnsanlık hala İsrail’in yaptığı zulme sesiz kalırken, bizler “Müslüman’ız biz” derken, Müslüman olmanın ve iman etmenin gereğini yapmadan, sessiz kalmamızı anlamış değilim, buna ben de dahilim, sadece sizler gibi yüreğimiz yanıyor, sancılar içinde gözyaşı dökebiliyoruz sadece!
Karşımızda aç itler, vahşeti gözümüzün içine bakarak Filistin’de bombalar yağdırırken, içimizden bir tane kurdun ya da aslanın çıkarak onları parçalamasını beklemek… Kokuşmuş beyinlerinin içine bomba yerleştirerek parçalamasını beklerken, ıstırap dolu sancılar içinde bırakan bu bekleyiş çok zor! Rabbimden bitmeyen umudun ve sabrın gölgesinde bunları anlatmak inanın ki çok zor!
70 yıla yakın bir süredir İsrail şerefsizi yandaşlarının desteği ile Filistin’deki kardeşlerimizi vuruyor ve hiç kimse çıkıp da bu terör devletini durdurmadı ve hala da durdurmuyor. Peki biz iman eden Müslümanlar olarak, dünyada bir avuç şereften yoksun olan şerefsizlere haddini neden hala bildirmeden seyirci kalıyoruz?
Buna seyirci kalmak, sadece kınamak ve telin etmekle yetinmek Müslümana yakışmaz, çünkü karşımızda masumları öldüren şerefsizler ordusu varken sadece üstlerine yürümek düşerken hala neyi bekliyoruz ki? Her zaman Rabbim ebabil kuşunu göndermez, bizler de ebabil kuşu olarak başlarına ateşi yağdırabiliriz, çünkü karşımızda itler, leş kargalarının sürüsü var. Biz buradayız desek de ne buradayız, ne oradayız, sadece bir seyirciyiz, elleri kolları fikri zincirlenmiş… Yazıktır, günahtır, artık yeter! Yok mu üstlerine yürüyecek, bir Selahattin Eyyüb’ü? Allah aşkına, az Müslüman olduğumuzun bilincine ve şuuruna varalım da öyle hareket edelim. Yoksa ölümler normal bir ölüm, bombalar sanki normalmiş gibi atılarak Filistin yerle bir edildi zaten, kalanları da yok edilecek, Rabbim, Sen yetişesin biz bittik, Sen her şeye yetensin, vesselam.
